بحران کمبود انسولین در ایران؛ بیماران دیابتی در تنگنا
در سال‌های اخیر، کمبود انسولین در ایران به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های بیماران دیابتی تبدیل شده است. این وضعیت که شامل کمبود انسولین قلمی آنالوگ و حتی انسولین انسانی تولید داخل است، نگرانی‌های جدی برای جامعه دیابتی ایجاد کرده است. با وجود تلاش‌های بیماران برای رساندن صدای خود به مسئولان از طریق هشتگ‌های اعتراضی، همچنان مشکلات بی‌پاسخ باقی مانده‌اند.
بحران دسترسی به انسولین قلمی
انسولین قلمی آنالوگ به دلیل کاهش افت قند خون و سهولت استفاده، مورد ترجیح بسیاری از دیابتی‌هاست. اما کمبود آن در داروخانه‌ها، بیماران را مجبور به جستجوی گسترده و بی‌نتیجه در سطح شهر کرده است. بر اساس گزارش‌ها، برخی داروخانه‌ها انسولین قلمی را تنها به صورت محدود یا آزاد عرضه می‌کنند، و همین مسئله شرایط را پیچیده‌تر کرده است.
نقش قاچاق معکوس و تحریم‌ها
مسئولان دلایل مختلفی برای این کمبود مطرح کرده‌اند؛ از قاچاق معکوس انسولین به کشورهای دیگر تا تأثیر تحریم‌ها بر واردات مواد اولیه. این عوامل باعث شده‌اند حتی تولید داخلی انسولین انسانی نیز با مشکلاتی مواجه شود، چرا که بخش زیادی از مواد اولیه آن وارداتی است.
نگرانی برای آینده
دکتر سارا صداقت، معاون آموزش و پژوهش انجمن دیابت گابریک، هشدار می‌دهد که ادامه این شرایط می‌تواند به کمبود انسولین برای تمامی بیماران دیابتی منجر شود. حتی اگر بیماران به استفاده از انسولین انسانی روی بیاورند، تولید داخلی برای پاسخگویی به تقاضای افزایش‌یافته کافی نیست.
مشکلات دیگر بیماران دیابتی
کمبود انسولین تنها مشکل این بیماران نیست. نوار تست قند خون، داروهای خوراکی و حتی واکسن آنفلوآنزا نیز به سختی در دسترس قرار دارند. این چالش‌ها به ویژه در شرایطی که مدیریت دیابت نیازمند تجهیزات و داروهای مداوم است، سلامت بیماران را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
راه‌حل‌های پیشنهادی
برای مقابله با این بحران، نیاز به اقدامات فوری در زمینه واردات و تولید داخلی انسولین وجود دارد. همچنین، جلوگیری از قاچاق معکوس و شفافیت در توزیع داروها می‌تواند گامی مؤثر در کاهش این مشکلات باشد.
